Enkele leden van Handel en Industrie Werkt (HIW), de koepel van enkele tientallen Wilrijkse en Aartselaarse ondernemers, uitten in Het Laatste Nieuws van 27/10 en ook in De Tijd van 29/10 hun ongerustheid over het voortbestaan van het warmtenet dat de voorbije jaren werd uitgerold vanuit de ISVAG-terreinen richting de Terbekehofdreef, mocht ISVAG als warmteleverancier verdwijnen. De vergunning van de ISVAG-afvaloven werd immers eerder dit jaar vernietigd door de Raad Voor Vergunningsbetwistingen en de gedoogperiode van 6 maanden die ze nog kregen, verstrijkt kortelings op 4 november. De kans dat er voor 4 november een nieuwe vergunning door bevoegd milieuminister Zuhal Demir wordt verleend, is echter zeer groot, gelet op het feit dat de Gewestelijke Omgevingsvergunningscommissie (GOVC) op 28/10 een wel erg controversieel gunstig advies heeft uitgebracht.
Nochtans ligt er ook een ongunstig advies voor van het Agentschap voor Natuur en Bos voor, maar het GOVC-advies zet de ISVAG-deur dus opnieuw wagenwijd open. Natuurlijk blijft het zelfs voor minister Demir een ware uitdaging om op vandaag uit te leggen dat nogmaals 20 jaar afvalverbranding in een aftandse oven, in een dichtbevolkt gebied en op een ogenblik dat er volgens de OVAM in Vlaanderen een structureel overschot aan verbrandingscapaciteit bestaat, helemaal geen probleem is.
Mocht de minister echter toch de stekker uit de ISVAG-oven trekken, dan kunnen we de HIW-leden meteen geruststellen: het einde van het ISVAG-verhaal te Wilrijk betekent helemaal niet dat er een streep door het warmtenet zou moeten worden getrokken.
Uit tabel 9 van de door de stad Antwerpen goedgekeurde Roadmap Warmtenetten 2030 blijkt dat bij Umicore Hoboken 6 MW hoge temperatuur- en 12 MW middentemperatuur-restwarmte aanwezig is. Die 6 MW is het dubbele van wat ISVAG vandaag vanuit de bestaande oven kan leveren (3 MW).
Naast Umicore Hoboken, vormen ook de RWZI-installaties van Aquafin in resp. Kielsbroek en in Aartselaar soortgelijke equivalente restwarmte-alternatieven. Er is dus in de omgeving van de Antwerpse zuidrand meer dan voldoende restwarmte en groene warmte beschikbaar om de vanuit de aanwezige warmtenetten te voeden. Daarvoor is de ISVAG-afvalverbrandingsinstallatie dus helemaal niet nodig. Integendeel, een revamp van ISVAG zal de hoeveelheid onbenutte restwarmte alleen maar doen toenemen.
Daarnaast kan men toch ook niet buiten de onthutsende vaststelling dat de warmtenetten door ISVAG zelf richting Terbekehof werden uitgerold en bekostigd, zonder dat er enige juridische zekerheid bestond dat ISVAG als warmtebron kon blijven fungeren. Hoe emotioneel thans ook door HIW de noodzakelijkheid wordt bepleit van de ISVAG-oven als warmteleverancier van het warmtenet, het is een feit dat het warmtenet volkomen prematuur werd aangelegd.
Het was dus een eenzijdig initiatief van ISVAG omdat de politieke bestuurders dit blijkbaar beschouwden als een unieke levenslijn. Meer nog, diezelfde politieke bestuurders zagen er zelfs geen graten in om de warmtenetten buiten haar terrein tot in de industriezone Terbekehofdreef aan te leggen, met inbegrip van de herstelling van de weginfrastructuur na aanleg. En dit alles op kosten van ISVAG zelf. Lees: met belastinggelden van de brave bewoners van de ISVAG-gemeenten.
Gelukkig is daar de vaststelling dat het lot van het warmtenet helemaal niet verbonden is aan het al of niet voortbestaan van ISVAG’s afvalverbrandingsoven. Dit wordt trouwens letterlijk door Fluvius (Eandis-Infrax) uiteengezet in de hierbij gevoegde motiveringsnota aan de Vlaamse overheid (Ruimte Vlaanderen) bij de vergunningsaanvraag voor de aanleg van het warmtenet in Terbekehof Wilrijk.
Op pagina 7 kan u zelf lezen:
“Het is evident dat de vervanging van een warmteproducent in een warmtenet mogelijk is, aangezien het aansluiten van nieuwe warmtebronnen net de achterliggende filosofie is van elk warmtenet. Het warmtenet Terbekehof wordt dan ook geconcipieerd om dit mogelijk te maken. Indien ISVAG na 2025 geen warmte meer zou kunnen leveren, zal dit in eerste instantie opgevangen worden door de aanwezig redundantie in het net zijnde door de noodzakelijke op het net geïnstalleerde piek- en backup-centrales. Daarnaast wordt gezocht naar bijkomende oplossingen in de vorm van nieuwe warmteproducenten zoals WKK en/of restwarmte bij bedrijven, warmte van waterzuiveringen, combinaties van thermische en elektrische zonnepanelen, elektriciteitsoverschotten van windmolens in het kader van slimme netten, gebruik van warmtepompen in combinatie met energieopslag, enz… Mogelijks zou ISVAG ook zelf in bijkomende alternatieven kunnen voorzien.”
De leden van Handel en Industrie Werkt (HIW), en in het bijzonder de (slechts) drie Wilrijkse KMO-bedrijven die vandaag op het warmtenet zijn aangesloten, hoeven zich dus blijkens de vergunningsaanvraag voor de aanleg van het warmtenet helemaal geen zorgen te maken wat betreft de continuïteit van de voeding van dit warmtenet. Trouwens, gezien het ondermaatse rendement van de ISVAG-oven zullen de genoemde alternatieve warmtebronnen in principe voor een hoger rendement zorgen, zodat op termijn veel meer dan de drie op vandaag aangekoppelde bedrijven zullen kunnen aangekoppeld worden.
Erg belangrijk tot slot om op te merken, is het feit dat om de klimaatdoelstellingen van de stad Antwerpen te helpen realiseren, de stopzetting van de ISVAG-activiteiten met zijn significante uitstoot van broeikasgassen niet minder dan een zegen zal zijn.
