Heeft OVAM de minister hiervan op de hoogte gebracht?
In een brief, gedateerd 25 april 2022, gericht aan ISVAG en aan de administrateur-generaal van de OVAM, stelt de Rotterdamse afvalverwerker AVR voor om het restafval van Antwerpen en de omliggende gemeenten in haar installaties in de Rotterdamse haven te verwerken.
De AVR-CEO spreekt van een verwerkingskost van 60 à 70 €/ton.
Let wel, dat is exclusief transportkosten, de Nederlandse afvalstoffenbelasting (waarvan de Vlaamse milieuheffing dan weer mag worden afgetrokken) en de btw. Tel je die extra kosten er echter bij, dan zit je rond de 100 €/ton. Dit is beduidend minder dan wat ISVAG haar rechtstreekse gemeenten-vennoten aanrekent en bovendien nog veel minder dan wat IGEAN haar gemeenten-vennoten aanrekent.
Bovendien biedt verwerking in Rotterdam ongeziene milieuvoordelen ten opzichte van verwerking in Wilrijk. AVR Rotterdam heeft een zeer hoog energierendement door levering van én stoom aan de industrie én restwarmte aan een warmtenet. Ze voorzien ook kortelings een CO2-afvanginstallatie, waardoor de AVR-installatie voortaan volledig klimaatneutraal gaat kunnen werken. Dat is niet onbelangrijk omdat de milieucommissie van het Europees parlement een consensus heeft bereikt om de CO2-uitstoot van afvalverbrandingsinstallaties onder te brengen onder het Europees emissiehandelssysteem (zie CA 4 in deze goedgekeurde compromis)
Dit betekent dat, precies door het onderbrengen van de CO2-uitstoot van afvalverbranding onder ETS, het relatieve kostenvoordeel van een Rotterdamse afvaloven met CO2-afvang tov ISVAG nog significant zal toenemen.
De CO2-voordelen van Rotterdam zijn dus vele malen groter dan het geringe CO2-nadeel van extra transport (waarvoor AVR in haar brief overigens transport via water aanbiedt). Zie wat dat betreft de studie van CE DELFT “Beter een AVI met een hoog energierendement dan een dichtbij”. Uit de studie van THV-Ecobel die ISVAG destijds liet maken, blijkt bvb dat de CO2-kost van het transport van het ISVAG-afval naar Rotterdam per ton afval zo’n 0,24 € (via water) tot 0,70 € (via weg) meer zou kosten dan bij afvoer naar de ISVAG-oven te Wilrijk. Dat komt overeen met een extra CO2-uitstoot voor transport naar Rotterdam van 1,81 tot 5,33 kg CO2 per ton afval. De CO2-winst door verbranding aan een hoger energierendement in Rotterdam zal echter 100 keer hoger liggen (zie ook de resultaten van de RFI die Stad Antwerpen liet uitvoeren: https://www.mina-aartselaar.info/evaluatie-rfi-vito ). En daarbij houden we zelfs nog geen rekening met de plannen voor CO2-afvang op de installaties van AVR, die de klimaatbalans bij vergelijking met de aftandse ISVAG-oven alleen maar verder kunnen doen doorslaan in het voordeel van Rotterdam.
Tot dusver hebben wij geen weet van enige respons noch van ISVAG, noch van OVAM op dit nochtans bijzonder duurzame en lucratieve Rotterdams aanbod.
Werd Vlaams minister Demir hiervan op de hoogte gebracht door de OVAM, de overheidsdienst die rechtstreeks onder haar bevoegdheid valt?
Dit alles is wel degelijk pertinent, want ontegensprekelijk impacteert dit nieuwe element de vergunningsprocedure inzake de bestaande ISVAG-oven. Zoals geweten, moet minister Demir immers binnen de 6 maanden na het vernietigingsarrest van de Raad voor Vergunningsbetwistingen een nieuwe beslissing nemen over de aanvraag tot het verlengen van de vergunning voor de bestaande ISVAG-oven.
Ontluisterend daarnaast is de vaststelling dat de politieke ISVAG-bestuurders er niet voor terugschrikken om geen enkel milieu- of duurzaamheidscriterium te laten meewegen in de aanbestedingsprocedure die zij voor de verwerking van jaarlijks 40.000 ton restafval organiseren. Dit omwille van het verstrijken eind 2022 van de huidige samenwerkingsovereenkomst met afvalverwerker INDAVER in Doel. Zie hiervoor de gepubliceerde aanbesteding. Dit bewijst nog maar eens erg duidelijk dat ISVAG geen belang hecht aan milieu en duurzaamheid.
Waarom er in die optiek door diezelfde politieke bestuurders dan weer niet wordt ingegaan op het Rotterdams aanbod, is volstrekt onbegrijpelijk.
Wanneer immers de ISVAG-oven wordt gesloten, zou meteen ook de ISVAG-spaarpot, bedoeld om de definitief naar af verwezen nieuwe oven mee te helpen financieren en die intussen de 40 miljoen euro ruim overschrijdt, terug kunnen vloeien naar de ISVAG-gemeenten/vennoten.
Tegelijk ook worden de gemeenten niet meegesleurd in het kostenverslindende megalomane bouwproject van een overbodige nieuwe afvaloven. Terwijl tot slot ook nog eens de globale jaarlijkse afvalverwerkingskosten voor iedere gemeente aanzienlijk zullen verminderen.
Dat hiermee ook de financiële dorst van menig ISVAG- en IGEAN-gemeente zal worden gelenigd, is overigens ook een zekerheid. Eigenlijk zelfs een meer dan dan welgekomen noodzaak, gelet op alarmkreet die Belfius vandaag (10 juni 2022) slaakt over de desastreuze financiële gevolgen van de explosief gestegen energiekosten voor de Vlaamse steden en gemeenten.